Twee mensen die elkaar van haar noch pluim kenden. Maar met een Tinder date instemden.

Ergens in Brussel, tussen de kerstmarkt en de cavaatjes door. Stelde één van de twee een brunch voor.

De tweede & derde date werden een feit. De onthulling van de kinderkamer was even een akeligheid.

Maar al snel behoorde de schrik tot de verleden tijd. Delphine gooide meteen alles in de strijd.

Jarno liep niet weg van al het geweld, en had vooral wat meer tijd in de agenda op prijs gesteld.

Samen naar Bohemian Rapsody, een nachtje Hindi, naar Planckendael voor het eerst met zijn drie.

Dit kon wel eens de ware zijn, wat heerlijk om nu alles samen te kunnen doen. Het gras was niet langer aan de overkant groen.

Samen lopen, samen lachen, samen van het leven genieten. Ja die gingen elkaar echt niet meer laten schieten.

Sef was snel deel van het geheel, de always happy single lady wist nu wel zeker ik krijg hier meer dan een bad boy met wie ik de lakens deel.

Vrienden werden erbij betrokken, en ook op Instagram luidden de liefdesklokken.

Een paar hobbelingetjes onderweg, een misgelopen gourmet avond als grootste brute pech.
Nog steeds sorry Pascal en Eva.

Samenwonen was snel beslist, ook al werd dat profiel net iets te laat gewist.

Alles verliep eigenlijk altijd heel vlot, twee zotte samen, dat gaat niet snel kapot.

Buiten misschien die ene tattoo, dat was misschien wel iets teveel joehoe!

Dus ze gingen grotere avonturen aan, zoals een stop aan de Medialaan.

Ze wilden ook nog op een berg in Bolivi-Ja staan, maar toen kwam Covid eraan.

Dan maar de aankoop van een Ekkerhouse volledig te verbouwen, waar ze aan de slag gingen om letterlijk elke steen te gaan versjouwen.

Elke week een mini teambuilding, ja dat was volledig hun ding. Dus toch nog even wachten op die ring.

Een combo om u tegen te zeggen, die nog graag een extra wezentje wilden om tegen de wereld dag te zeggen.

Het superzaad zat goed, maar de eerste shot besloot toch niet te doen wat het moet.

Geduld werd gesteld op de proef, de jippie van de gynaecologe zorgde telkens voor een grote oef.

Een reisje naar Italië zou zorgen voor een grote ommekeer, want daar was ie onze kleine beer.

Met de navelstreng 3 keer om de nek, we wisten t toen al, t wordt onze Goosjes gek.

Gaan we de wereld rond zeilen?
Of blijven we in Gent rond dweilen?

Gaan we ooit nog een auto kopen?
Of blijven we zo groen als de tropen?

Gaan we ons dak ooit afkrijgen?
En wat met al die vijgen?

Gaan we ooit trouwen? Ja da’s nu wel zeker 100 procent.
Mevrouw Goossens met hare vent.

En jullie zijn er hopelijk bij.
Zij aan zij.
Op de eerste rij.

Sommigen houden t gezellig en klein.
Alleen wij zouden wij niet zijn.

Van harte welkom allemaal.
Blijf mee figureren in ONS VERHAAL.